Verlies en winst, maar mooie wedstrijden van JC1

Na een mooie 8-4 zege van de JG1 (kleindochter Gina) vanSmitshoek (Barendrecht) uit in Lunetten reed ik hoopvol naar Delft, waar immers de JC1 van HVW zou aantreden tegen Leonidas en Hudito. In de prachtige sportaccommodatie van de TU Delft, die met de TomTom makkelijk te vinden was. Hoe deden we dat vroeger eigenlijk? Met de kaart op schoot of een kaartlezer naast ons, die de weg wees? Wat zou het leven zonder navigator toch gecompliceerd zijn! Maar laat ik mij bepalen tot het hockeyspel en niet afdwalen.

JC1 had de punten hard nodig, want die 7e plaats op de ranglijst is niet in evenwicht met de kwaliteiten van deze ploeg, die in nogal wat wedstrijden nogal wat pech had en daardoor vaak met 1 punt verschil verloor.

Tegen Leonidas ging de ploeg er meteen fors in: twee strafcorners meteen al in de 3e en 4e minuut. Helaas werden die niet benut, maar gelukkig liet ook Leonidas in precies de 5eminuut zo’n kans liggen. Twee vrijwel gelijkwaardige ploegen dus, dat was het beeld, dat zich aan de toeschouwers op drong. Twee echt knokkende ploegen ook, er zat veel afwisseling en spanning in de wedstrijd. Spanning toen onze zo voortreffelijke keeper Jim iets te ver uit z’n doel kwam en Leonidas een dot van een kans kreeg. Die gelukkig naast ging. Maar in de 10e minuut was het Beau, die uit een strafcorner 0-1 op het scorebord bracht. De Naaldwijkse tribune ging er even voor zitten, zou het dan gebeuren de revanche voor de destijdse 2-3 thuisnederlaag? Maar nee, in de 20e minuut maakte Leonidas de gelijkmaker uit een absoluut mooi uitgespeelde kans (1-1), nadat de thuisploeg overigens kort daarvoor een strafcorner gemist had. Dat deden ze niet 1 minuut na de gelijkmaker toen een strafcorner wel werd afgerond met een treffer (2-1). Het pleit voor de C1, dat ze niet het hoofd lieten hangen, maar bleven knokken. En slim bleven combineren, ook al was Leonidas in deze fase gewoon iets sterker. Dat slimme combineren leidde iets later tot een hele mooie aanval, die door Beau (hij weer dus) werd afgerond met de gelijkmaker (2-2). Die in de 25e minuut alweer in het vergeetboek terecht kwam toen Leonidas met een uiterst slimme treffer weer op winst kwam te staan (3-2). En toen volgden er nog 10 zeer spannende minuten, waarin onze JC1 vocht voor wat het waard was: een strafcorner werd gestopt door de keeper van de tegenpartij, een omdraaiactie van Beau was oogstrelend, maar het schot ging net naast. Een schot na een strafcorner van Leonidas eindigde op de lat, waarna nog een keer een strafcorner gemist werd. Kortom: die laatste 10 minuten waren loeispannend, maar het leverde onze jongens niet het zo graag gewilde gelijkspel op. Jammer, maar de ploeg verdient het compliment, dat ze “strijdend ten onder zijn gegaan”.

Tegen Hudito JC1 leek (!) het van meet af aan van een leien dakje te gaan. Knap zoals de ploeg (zonder rustpauze) er meteen tegen aan ging en duidelijk domineerde. De 2-0 binnen 4 minuten (Guus en Laurens) was dan ook compleet in lijn met de verhoudingen op het veld: HVW domineerde en Hudito kroop angstig achteruit. Bovendien verkeerde ook onze Jim nog eens in absolute topvorm: al in de 5e minuut liet hij een indrukwekkende redding zien, maar tijdens de wedstrijd daarna toonde hij voortdurend zijn onverschrokkenheid, kwam uit zijn doel wanneer het nodig en net nog verantwoord was, wierp zich als een tijger voor de voeten van aanvallende tegenstanders, kortom hij was een rots in de branding. Het leek allemaal van een leien dakje te gaan toen Finn in de 14eminuut een mooie aanval schitterend afrondde (3-0). Een marge van 3 doelpunten en de winst leek dus eigenlijk al binnen! Maar dat was een verkeerd beeld, want op de een of andere manier knokte Hudito zich toch terug in de wedstrijd. Dat was nadat de 4-0 was afgekeurd, de scheidsrechter van mening was, dat er een overtreding aan vooraf was gegaan, die een strafcorner rechtvaardigde……Voordeel zou je dan zeggen als betrekkelijke leek, bij voetbal zie je zo’n beslissing nooit, maar hier gebeurde het. Tja en die strafcorner ging dus mis. Enfin: misschien moeten spelregeldeskundigen hier hun tanden maar eens op stuk bijten! Dat het 3-0 bleef stimuleerde Hudito extra: uit een handig doekpunt ontstond 3-1 en na een gemiste strafcorner en twee spectaculaire reddingen door Jim werd het in de 24e minuut zelfs 3-2. HVW wankelde en werd onzeker, Hudito (met name die gevaarlijke nummer 8) rook kansen. Miste gelukkig weer een strafcorner, waarna Tijn in de 27e minuut heel handig onderschepte op de helft van Hudito en die kans ook nog eens prachtige afrondde (4-2). Enorme opluchting om mij heen op de tribune, maar we hadden niet helemaal rekening gehouden met de scheidsrechter, die in de laatste 8 minuten elke aanleiding voor een strafcorner pakte, nadat het door een foutje in de verdediging 4-3 geworden was. Gelukkig was daar Jim, die zijn doel verdedigde alsof zijn leven ervan afhing. Prachtig om te zien! Maar soms ook angstwekkend. 

Oh ja, de laatste twee strafcorners in de 34e minuut (1 voor HVW en 1 voor Hudito) werden gemist. Waardoor de zo fijne 4-3 op het scorebord bleef staan. JC1 staat nog steeds op de 7eplaats, maar speelde wel twee wedstrijden minder dan de ploegen erboven. Aan die 7e plaats kan een eind gemaakt worden als volgende week meteen van Alecto gewonnen wordt! Revanche voor de destijdse 4-3 thuisnederlaag En waarom dan ook maar niet meteen van Dordrecht?

Ton van Rijswijk