JD1 legt basis voor kampioenschap Het staat er zo simpel: JD1 legt basis voor kampioenschap. Wie de uitslag van de wedstrijd tegen Hudito D1 voor het eerst laat doordringen (6-3) zal denken: “dat was een makkie”. Maar dat was het helemaal niet! Integendeel: de mannen van de D1 (die bij het eerste fluitsignaal nog niet wisten, dat concurrent Ypenburg D1 bij Rotterdam J2 verloren had!) gingen er na een aarzelend begin vol tegen aan en speelden vrijwel uitsluitend op de heft van Hudito, dat niet bij machte leek ook maar enigszins gevaarlijk te worden. En zo kon het gebeuren, dat de JD1 binnen 17 minuten aan een 3-0 voorsprong kwam na 3 echte doelpogingen. Drie uit drie dus, welke hockeyploeg kan dat na vertellen. Glimmende en trotse ouders op de “tribune” natuurlijk, want het ene doelpunt was nog mooie dan het andere! Neem de eerste: een supersnelle Tijn (die op zo’n moment echt drie verdedigers er gewoon uitloopt alsof hij nooit anders doet!) geeft een al net zo oogverblindende pass op Beau, die precies op de goede plek vrijloopt en meedogenloos scoort (1-0). Wout tikte de tweede naar binnen, ook al na zo’n mooie actie van Tijn (2-0). En derde was nog mooie: Danilo geeft een zuivere pass vanuit de verdediging, die via Tijn weer bij Beau belandt. Tja, die schudt even zijn haardos en haalt uit: 3-0. Het had er voor Hudito bij de pauze nog veel triester kunnen uitzien, want ook na de 4-0 (weer een imponerende samenwerking tussen Tijn en Beau en de derde treffer van Beau) kwam de tegenstander er niet aan te pas. Een superieur HVW had zelfs een hogere score kunnen bereiken als niet Yannick zijn kans net naast had zien gaan en ook een paar andere kansen achteloos benut zouden zijn. Maar dat gebeurde niet.
Glimmende trotse gezichten op het terras: Ypenburg had verloren, bij winst zou de JD1 liefst 4 punten voor staan op de nummer twee, die nog op bezoek komt en zelfs bij winst moet afwachten wat de D1 van HVW in de laatste wedstrijd gaat doen. Kortom: de zelfverzekerdheid overheerste bij de supporters. U voelt al aankomen: na de pauze ging het bijna nog mis. Want “onze” D1 nam gas terug, ging plaatsfouten maken en liet de tegenstander komen. Een tegenstander, die helemaal niet zo sterk was en thuis ook al met 6-2 verloren had, maar wel een tweetal gevaarlijke aanvallers in de ploeg had, die door de verdediging net wat te makkelijk vrijgelaten werden. En ja hoor, nadat een strafcorner van HVW geen succes opleverde, was er in de 7e minuut een mooie uitval van Hudito, die een even zo mooie treffer opleverde (4-1). Dat was nog niet zo erg, maar de 4-2, die een minuut later volgde, betekende toch een onverwacht keerpunt in de wedstrijd. De “wedstrijd kantelde” heet dat dan in verslaggeversjargon. Niet alleen kantelde de wedstrijd, de harten aan de kant deden dat ook, de gemiddelde hartslag bij de doorgewinterde (maar zomers geklede!) supporters nam schrikbarend toe. Kortom maximale stress, die niet afnam na twee gemiste kansen van HVW. En ja hoor, weer reageerde de verdediging te laconiek en ineens stond het in de 28e minuut zelfs 4-3 na een frommelgoal. Een verklaring voor deze ommekeer? Daar heb je waarschijnlijk een sportpsycholoog voor nodig en die studie heb ik niet gevolgd.
Gelukkig keerde de wedstrijd nog een keer, maar ditmaal ten gunste van “onze jongens”: eerst scoorde Wout heel fraai de 5-3, waarna Jorn in de allerlaatste seconden van de wedstrijd er zelfs nog 6-3 van maakte. Een beetje geflatteerd misschien voor wie de tweede helft helemaal zag, terecht als je de eerste helft betrekt bij je beoordeling. Voor de kijker was het dus geen echt gezonde wedstrijd, de harten maakten overuren en dat was niet van liefde. Maar hoe je het ook bekijkt: de JD1 is op weg naar een mooi kampioenschap (eerst nog standhouden en liefst winnen tegen Ypenburg D1), dat wel degelijk het gevolg is van goed samenspel en heel veel energie in de ploeg. Want die jongens zijn hartstikke goed. Het applaus was terecht, dat wel.
Ton van Rijswijk, [email protected] |
