JD1 wint twee keer op rij, maar het was wel spannend (3-1 en 2-1)

Even was er wat onrust bij de supporters op de tribune: Tijn en Jeroen waren er nog niet bij het inspelen, dus kennelijk wat vertraagd op weg naar Delfgauw voor de twee wedstrijden in de sporthal Emerald. Maar het kwam goed, op het juiste moment waren de mannen paraat. In elk geval genoeg geconcentreerd voor het gezamenlijk uitbrengen van de openingsyell. Die we voor de eerste keer konden verstaan vanwege de akoestiek in de sporthal. Ik bedoel: heb die yell al heel wat keren gezien en gehoord, maar de tekst ontging mij totaal. Nu was het duidelijk hoorbaar: “een hoera voor de tegenstander, een hoera voor de scheids en een extra hoera voor onszelf”. Kijk, dat is duidelijke taal: “fijn, dat we een tegenstander hebben en leuk, dat er iemand fluit, maar wij zijn wel het belangrijkst”. En de mannen hadden er al meteen zin in, want al in de 1e minuut zag Jorn kans de verdediging van Pijnacker D1 (de eerste tegenstander) te passeren (1-0). Het leek een grote overwinning te gaan worden, want HVW was in alle opzichten sterker: veel sneller, goed verdedigend en prima combinerend . En snel vooral. Het was een verademing om te zien hoe “onze” D1 over de tegenstander, die absoluut niet wist wat ze er tegenover moesten zetten, heen walste. En kansen creëerde: Jorn zag een schot uit een strafcorner maar net naast gaan net zoals Beau een paar minuten later. En als je helemaal niets meer verwacht van de tegenstander, dan is er ineens die totaal verrassende uitval, die in de 8e minuut wel degelijk de gelijkmaker op het scorebord brengt (1-1).

Maar de D1 bleef domineren, niemand liet de moed zakken. En om eerlijk te zijn: het is ook absoluut heerlijk om de jongens van D1 zo enthousiast en gedreven te zien spelen, met geloof in eigen kunnen en vol met energie. Dat Beau er in de 14e minuut 2-1 van maakte na een uitstekende aanval met een perfecte combinatie, was eigenlijk ook niet meer dan logisch gelet op het spelbeeld. Maar hoewel Pijnacker “er net echt uit kwam” was een derde doelpunt eigenlijk wel hard nodig. Niet alleen voor de rust in de ploeg, maar ook voor de gezondheid van de HVW-toeschouwers, want de stress sloeg op de tribune in de Emerald onverbiddelijk toe! Zeker toen Friso na een mooie actie zijn schot gestopt zag worden. Gelukkig stond Finn in de 23e minuut precies op de goed plek, toen hij weergaloos mooi werd aangespeeld: bijna oog in oog met de keeper aarzelde hij niet (3-1). Oh ja, het had natuurlijk nog wel wat meer mogen en ook kunnen worden, maar er werden in de resterende 12 minuten nog zo’n 4 kansen gemist en in de laatste minuten zag Beau weer een mooi schot gestopt. En dan blijft het dus 3-1, daar is geen hogere wiskunde voor nodig. Verdiende punten, daar mag helemaal geen twijfel over bestaan.

Natuurlijk was de onderbreking van 5 minuten naar de volgende wedstrijd tegen HDS D1 kort en het werd ook snel duidelijk, dat onze ploeg moeite had om weer in hetzelfde ritme te komen van de eerste wedstrijd. Maar de tegenstander was ook nog eens sterker dan de ploeg uit Pijnacker. Jim moest meteen vanaf de eerste minuut zijn kunsten tonen, want HDS bleek meteen gevaarlijk. Nu staat er toevallig wel een keeper in het doel hoor bij de D1. En dat was maar goed ook, want het werd een totaal andere wedstrijd. Waarin twee ploegen in een hoog tempo speelden en de ene na de andere aanval opbouwden. De tribune werd er een beetje onrustig van. En een beetje opstandig, want er waren nogal wat mensen (kennelijk van HDS), die zich meet af aan nadrukkelijk met de besluitvorming van de scheidsrechter wilden bemoeien. Zo zou de 1-0 van buiten de cirkel gekomen zijn, maar na afloop zei de scheidsrechter, dat de bal na aanname binnen de cirkel de stick van Beau verliet en daarom de door Beau gemaakte 1-0 wel degelijk telde. Kijk, spelregelkennis, daar gaat het natuurlijk wel om.

HVW speelde na deze treffer (pas in de 20e minuut) wat overtuigender, maar het bleef ongelooflijk spannend. Beau zag zijn schot na een fraaie aanvalsactie net naast gaan en in de laatste 5 minuten besloot HDS de keeper op te offeren voor een extra speler. Power play dus en dat werkte, want in de 33e minuut werd het toch gelijk (1-1). Teleurstelling dus, maar dan kennen we de D1 nog niet goed genoeg. Want de mannen gooiden er nog even een tandje bij en eigenlijk was het best terecht, dat Beau na iets eerder een schot finaal naast te hebben zien gaan, in de 34e minuut alsnog de punten voor zijn ploeg binnen schoot. Blijdschap in het veld bij de blauwhemden en oprechte vreugde bij de toeschouwers. Althans bij die van HVW, want bij HDS bleven ze maar napraten over die treffer van “buiten de cirkel”. Maar toen hadden ze de uitleg van de scheidsrechter nog niet gehoord……

Ton van Rijswijk

[email protected]