JD1 blijft overeind na zenuwslopende wedstrijd tegen Derby (3-2)

Zelden zo’n spannende wedstrijd gezien als afgelopen zaterdag bij JD1 – Derby J1. Wel leuk, maar niet goed voor de gezondheid. Van de toeschouwer dan, want voor de jongens in het veld maakte het allemaal niet uit. Zij gingen er gewoon voor, aan beide kanten overigens. Tja en vooraf zou niemand de overwinning van 3-2 hebben durven voorspellen, want tot dusver had de JD1 – in een hogere afdeling immers – alle wedstrijden verloren. En dan tegen de nummer twee van de ranglijst….

Die nummer twee leek er ook “op en overheen” te gaan in het begin van de wedstrijd, die al na 4 minuten een 0-1 voorsprong voor de bezoekers opleverde (0-1). De schrik leek er heel even behoorlijk in te zitten, de JD1 moest steeds naar achteren en was vooral met verdedigen bezig. Het zal toch niet weer zo’n dikke nederlaag worden, vreesden we al aan de kant, waarbij we elkaar attendeerden op de 7-2 van een week eerder in en bij Dordrecht. Maar dan vergisten we ons toch in de veerkracht en heilige wil van de jongens van de D1, die echt gingen vechten voor elke centimeter. En die na een kwartier ineens een prachtige actie van de razendsnelle Tijn zagen, die al zijn tegenstanders eruit liep (wat een conditie heeft die jongen!) en op tijd de meegekomen Beau vrij zag staan, die prachtige afrondde (1-1). Een schitterend doelpunt, dat een luid en duidelijk applaus opleverde.

De JD1 zou trouwens daarna een prachtig gemiddelde van “3 uit 3” neerzetten, want de twee volgende (spaarzame) uitvallen leverden ook al een doelpunt op! Het werd niet een houding van “het gaat vandaag weer niet lukken”, maar de JD1 liet zien, dat er vandaag meer in zat. Ook, of misschien wel juist, tegen de nummer 2 van de ranglijst. Want ja, inderdaad bleef Derby ook na die fraaie 1-1 doorgaan met de ene na de andere aanval, maar onze jongens bleven overeind. De eerste strafcorner van de bezoekers ging ook mis en toen scoorde Wout in de tweede (!) aanval van de JD1 van ver een hele mooie 2-1 in. Dat was in de 22e minuut. En gelukkig ontaardden een scrimmage voor het doel van Jim (die speelde trouwens voortreffelijk deze zaterdag) en een ver schot van Derby in een misser. En vlak daarna in de 26e minuut was het weer zo’n mooie aanval (de derde dus!), waaruit die kleine slimme Beau de 3-1 kon scoren. Wie had dat verwacht na de eerste 10 minuten, waarin Derby de “bovenliggende” ploeg was? Mooier kon het eigenlijk niet gaan: een score van 3 aanvallen en 3 doelpunten, hoezo effectief? En het was, dat een mooie actie van Beau en Tijn (dit keer in omgekeerde volgorde dus) niet in een doelpunt werd afgerond, anders zou het zelfs “4 uit 4” geweest zijn. In de 34e minuut was dit overigens.

Trotse toeschouwers dus langs het veld in het begin van de tweede helft, toen Derby toch weer het initiatief nam en de JD1 zich enigszins liet terugdrukken. Friso moest een bal van de doellijn redden in de 38e minuut na een strafcorner van Derby, het was een teken aan de wand: de JD1 zou in die tweede helft echt alle zeilen moeten bij zetten om overeind te blijven. Gesteund door het publiek, dat weer een paar hoogst originele aanmoedigingen liet horen. Zoals: “Kom op Westland, scherp blijven hè” en “niet teveel door de as spelen jongens”. Die laatste kritiek was wel terecht, want inderdaad vervielen onze jongens tegen een sterk opdringend Derby in de oude fout van veel door de as spelen, waardoor veel   balverlies ontstond. Maar het zat ook mee, want twee strafcorners, die in de 47e minuut net naast het doel van de ijzersterk spelende Jim gingen. En: niet alleen werd er teveel door de as gespeeld, maar er werd ook teveel “gepingeld”, waardoor zich veel balverlies bij de JD1 voor deed. Maar nerveus? Nee, nerveus was de JD1 ook in de tweede helft niet. Of zoals Danilo het na afloop zei: “ook na de 3-2 was ik helemaal niet bang, dat we zouden verliezen”. Tja, je zult maar zo’n zelfverzekerde kleinzoon hebben…….

En het werd 3-2, maar dat gebeurde  pas in de 66e minuut, nadat Derby liefst 5 strafcorners onbenut had gelaten  en een linke aanvalsactie van de bezoekers een valpartij opleverde, die vanaf de tribune van raak  commentaar werd voorzien: “hij gaat zelf liggen, jongens kom op, doorgaan”. Jaja, zo meedogenloos kan thuispubiek zijn!

De 3-2 kon uiteindelijk gevierd worden als een heldhaftige overwinning, die ontstaan was na een eerste helft met drie slimme en rake aanvallen en een tweede helft, waarin het “echte knokken” van de JD1 voorop had gestaan. Het applaus was terecht: jullie hebben er prachtig voor gevochten jongens. En: we hebben weer eens genoten!

Ton van Rijswijk, [email protected]